Zastanówmy się nad powodami, które mogą skłonić ludzi do stworzenia przedstawienia teatralnego. Dlaczego w ogóle to robią? A jakie powody mogą mieć aktorzy z odmiennością? Czy są one takie same czy inne? Dyskusja krytyków teatralnych CZ Kiedy o tym myślę i dyskutuję, interesuje mnie tło i sposób, w jaki to powstało. Ile w tym jest dyrektywnej reżyserii, a ile terapeutycznego. Jak bardzo pracują z tym aspektem.Krytyk teatralny 1 A czy byłoby w porządku, gdyby nie było to dla nich w jakiś sposób korzystne, po prostu by tego robiłi?Badaczka Nie wiem, bo dlaczego mieliby to robić, gdyby nie było to dla nich w jakiś sposób korzystne? Krytyk teatralny Na przykład, jeśli dostaliby za to pieniądze? Badaczka Czy osoba z zespółem Downa potrafi zarządzać swoimi finansami? Krytyk teatralny A powiedzmy, że je dostają. Badaczka Nie wiem. Krytyk teatralny A może inna forma nagrody. Krytyk teatralny nr 2 Jak czekolada. Krytyk teatralny I to bardzo dużą. Badacz To tak jakbyś poprosił dzieci, żeby opowiedziały ci wiersz, a ty dajesz im coś w zamian. Uważam, że to nie jest do końca w porządku, więc chyba nie. Krytyk teatralny 2 Dyskusja publiczności po spektaklu Who Am I? CZ Myślę, że ma to bez wątpienia terapeutyczny wpływ na aktorów, ale myślę, że również na widzów. Widz 1 Ja bym chyba nie nazwała tego terapią, ale oddziaływaniem edukacyjnym. Nie widzę w tym podtekstu terapeutycznego, biorąc pod uwagę, jak działają konwencjonalne terapie i do czego zmierzają. Widzę to bardziej jako rodzaj edukacji dla szkół czy ogółu społeczeństwa, a także dla rodziców aktorów czy samych aktorów. Uczą się, co mogą robić, jak wiele tematów się przed nimi otwiera i jak wiele tematów mogą zrozumieć, czym mogą się interesować… Widz 2 Muszę powiedzieć, że jest to dla mnie bardzo terapeutyczne, ponieważ jestem w sytuacji rodzica, którego dziecko zaczyna być stygmatyzowane. Widz 3 Nie sądzisz, że to może być terapeutyczne dla aktorów podczas prób, że może pogodzą się z stygmatyzacją? Widz 4 Zdecydowanie jest taka możliwość, ale nie nazwałabym tego terapią, ponieważ nie ma tam profesjonalisty, który czuwałby nad poziomem terapeutycznym podczas prób czy występów. Mogą sobie z czymś poradzić, ale może to też uderzyć w nich w taki sposób, że wpadają w zły stan i dzieje się coś, co jest dla nich niekomfortowe, ale nagle nie ma nikogo, kto mógłby im z tym pomóc. Widz 5 Dyskusja po koncercie Stand Up Down CZ Chodzę do teatru, aby odłączyć się od zewnętrznego, gorączkowego świata. Zrelaksować się. Chodzę do teatru, żeby naładować swoje baterie w otoczeniu ludzi z odmiennością. Widz 1 Jak tę baterie są dokładnie ładowane? Prezenterka dyskusji W ten sposób, że oni potrafią zupełnie inaczej odbierać świat, nie zajmują się sprawami, z którymi my ciągle się borykamy, a to otwiera na chwilę inną perspektywę. Że nie muszą się o wszystko martwić… Widz 2 Dyskusja po koncercie Czy taki spektakl może być też rodzajem terapii dla widzów? Badaczka Napewno tak, ponieważ da im to szansę na zmianę myślenia. Może zmienić ich perspektywę na to, do czego zdolni są inni ludzie i pomoże im zerwać ze stereotypami na temat innych ludzi i tego, co potrafią. Jeśli chodzi o Teatr Blue Apple, to pomaga on poprawić umiejętności społeczne, ponieważ kiedy jesteś w miejscu publicznym, jak na zakupach, to możesz być tylko wokół swoich przyjaciół. Ale kiedy jesteście na próbie sztuki, jesteście zmuszeni do współpracy, bez względu na to, jak normalnie się dogadujecie. Tak więc z tego społecznego punktu widzenia, chodzi o to, by dążyć do celu, jakim jest przedstawienie, i wtedy wszyscy muszą współpracowa, co jest dobrym doświadczeniem społecznym dla nas wszystkich. Jest w tym nawet coś więcej – rozstrzyganie sporów lub nieporozumień, i to też jest dobre doświadczenie, by nauczyć się, jak się ze sobą dogadywać. Pani (autystyczna studentka teatrologii, Winchester) Inne pytania Sokratesa: KS1: Czy uczestnictwo w spektaklu teatralnym z udziałem aktorów z niepełnosprawnością intelektualną jest poszukiwaniem wrażeń artystycznych czy raczej rodzajem wsparcia tych ludzi? KS2: Czy to jest w porządku, że poważną postać (taką jak Hamlet) gra aktor z niepełnosprawnością intelektualną? Czy to jest ok, gdy aktor pełnosprawny gra aktor pełnosprawny gra postać z niepełnosprawnością? KS3: Czy niepełnosprawność intelektualna aktora pozwala mu na poruszanie na scenie ważnych kwestii ogólnoludzkich i społecznych? KS4: Czy artysta niepełnosprawny powinien mieć coś do powiedzenia przy wyborze tytułu? Czy jego głos jest niezbędny, czy też lepiej pozostawić wybór osobom bez niepełnosprawności, które mogą lepiej ocenić trudność tematu? KS5: Czy widzowie podczas spektaklu powinni kontrolować, czy śmieją się z aktora czy z jego występu? KS7: Czy aktor z niepełnosprawnością może występować na scenie z profesjonalnym aktorem? Czy pozwala im to na pełnowartościową kreację aktorską? KS8: Czy w krytyce teatralnej spektakli aktorów z niepełnosprawnościami można stosować te same standardy estetyczne, co w krytyce jakiegokolwiek innego spektaklu? KS9: Czy należy tak stawiać wymagania teatrów i szkół teatralnych, aby np. osoby z zespołem Downa mogły przejść procedurę przyjęcia?